خاطرۀ یه روز بارونی

یه وختایی تو زندگی و لحظاتش هست که تو دلت میخواد "خودت" باشی؛ همون خودِ کودک بازیگوش درونت... مث وختایی که دلت میخواد از رو بلندی بپری و فارغ از شکستن دست و پا بشی... یا وختایی که دلت میخواد با اون all stara های آبی رنگت رو جدولای کنار خیابون راه بری و یا یه مسیر طولانیی رو بدویی و از عوارض بعدیش که ممکنه دامنتو بگیره هیچ واهمه ای نداشته باشی تا آخر دنیا... یا وختایی که بارون میاد بری زیر بارون و خیس محبتاش بشی... دستاتو از هم باز کنی و چنتا نفس عمیق و هوا و عطر بارون رو با ولع خاص بکشونی تو ریه هات... پشت پنجره اتاقم وایستادم و دارم نم نم بارونو نگاه می کنم... انگار داره صدام میکنه...و من بیقرار رفتن زیر بارون میشم... یه تقه به در میخوره و مامان میاد توو اتاقم... بدون هیچ مقدمه و حرفی میگه:باشه برو اما اگه سرما خوردی خودت جواب باباتو باید بدی... منم از ذوق گونه شو می بوسم و بی هیچ معطلی لباس میپوشم و از خونه میزنم بیرون... مردم از ترس خیس شدن تقریباً دارن میدوئن... و با بهت به من نگاه می کنن... اما من بی خیال تموم نگاه ها و حرفا خودمو میدم دست بارون... از خیس شدن و حتی سرماخوردگی وحشتناک بعدش هیچ واهمه ای ندارم... من فقط نم نم بارون میخواستم که بهش رسیدم... باز مث هر وقتِ آوارگیم زیر بارون، چشم که باز می کنم خودمو جلو خونه مامانی میبینم... یه تک زنگ و کلید میندازم و درو باز می کنم... حیاط رو که رد می کنم... اروم میرم توی خونه... صدای مهربونشو می شنوم که داره تلفنی حرف میزنه... شَکَم به مامان میره... لباسامو عوض میکنم و میرم سمتش... منو که می بینه از حیرت و تعجب چن لحظه ای سکوت می کنه و به من خیره میشه... تازه می فهمم چقدر دلم براش تنگ شده... مامان از اونطرف خط داره صداش میزنه که بالاخره به خودش میاد و میگه: جانم شیرین جان!... میخواد بگه دخترت اینجاس که اشاره می کنم فعلا چیزی نگه... یه خُرده دیگه حرف میزنه و گوشی رو میذاره سرجاش... میرم کنارش و با خجالتی میگم:سلام عرض شد مامانی جونم... جوابمو نمیده و دستاشو از هم باز میکنه و میگه:مگه بارون تو رو بکشونه خونۀ من گل نازم... و من مث یه قطره تو اقیانوس پر مهر آغوشش گم میشم... صدای ضربان مرتب قلبش برام از هر آهنگی توو دنیا قشنگتره... چنتا نفس عمیق می کشم و با بغض میگم:بازم بوی بهشت میاد مامانی... میخنده و میگه:بهشت کجا بود مریمی؟!از این عطر خارجکیا زدم... و من آروم با خنده از آغوشش بیرون میام و میگم:حسابی سر حالین مامانی آ؛چی شده؟! دایی اومده دیدنتون یا با مامان حرف زدین... میگه هیچی کدوم نن جون.گل مریمم رو دیدم آروم گرفتم... بعد دست میبره زیر چونه امو میگه:باز که داری نگاه میدزدی دختری.چی شد؟؟؟... بغض مهمون گلوم میشه... دستای لرزونشو میگرم تو دستام و میگم:چیزی نیست.فقطــ... روزگار باهام نمیسازه مامانی... با نگاه مهربونش حیات و نفس رو تزریق میکنه تو رگام و میگه:یه روزی یه دختری ازدواج می کنه و اسم شوهرش روزگاره؛این آقا روزگار کمی بدعنق و بد اخلاق و بلانسبت شما رفتارش سگیه؛دختره یه روز خسته و دلشکسته از رفتار شوهرش میره خونه باباش و بهش میگه بابا روزگار با من نمیسازه؛باباش میگه خب تو با روزگار بساز دخترم؛حالا قضیه توئه مریمی... اگه روزگار باهات نمیسازه سعی کن تو باهاش بسازی و به راهش بیاری... حرفش مث آب رو آتیش دل بیقرارمو قرار و آرامش میده؛ بغض توو گلومو قورت میدم و به آرامش و یقینی که قراره فردا و فرداها نصیبم بشه فکر میکنم...

---

1-یه وقتایی حس آخرین بسکویت مونده توو بسته ساقه طلایی رو دارم!... شکسته و تنها

2-همیشه در ریاضیات ضعیف بودم سالهاس دارم حساب می کنم چگونه من بعلاوۀ تو شد فقط من...

3-انگشتت رو هر جای نقشه خواستی بذار دیگه فرقی نمی کنه... تنهایی ِ من عمیق ترین جای جهان است؛و انگشتان تو هیچوقت به عمق فاجعه پی نخواهند برد

4- فرهنگ لغت هلینا~~~>جدیده