دلم پر می کشد پشت دیوار

دنیا دیوارهای بلند دارد و درهای بسته که دور تا دور زندگی را گرفته اند
نمی شود از دیوارهای دنیا بالا رفت.
نمی شود سرک کشید و آن طرفش را دید.
اما همیشه نسیمی از آن طرف دیوار کنجکاوی آدم را قلقلک می دهد.
کاش این دیوارها پنجره داشت و کاش می شد گاهی به آن طرف نگاه کرد.
شاید هم پنجره ای هست و من نمی بینم. شاید هم پنجره اش زیادی بالاست و قد من نمی رسد.با این دیوارها چه می شود کرد؟
می شود از دیوارها فاصله گرفت و قاطی زندگی شد و میشود اصلا فراموش کرد که دیواری هست و شاید می شود تیشه ای بر داشت و کند و کند.
شاید دریچه ای شاید شکافی شاید روزنی شاید....
دیوارهای دنیا بلند است و من گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار.
مثل بچه ی بازیگوشی که توپ کوچکش را از سر شیطنت به خانه ی همسایه می اندازد.
گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار.
آن طرف حیاط خانه ی خداست.
و آن وقت هی در می زنم در می زنم در می زنم و می گویم دلم افتاده تو حیاط شما,میشود دلم را پس بدهید؟
کسی جوابم را نمی دهد.
کسی در را برایم باز نمی کند.
اما همیشه دستی دلم را می اندازد این طرف دیوار
همین....
و من این بازی را دوست دارم.
همین که دلم پرت می شود این طرف دیوار.
همین که....
من این بازی را ادامه می دهم
و آنقدر دلم را پرت می کنم
آنقدر دلم را پرت می کنم تا خسته شوند
تا دیگر دلم را پس ندهند
تا آن در را باز کنند و بگویند
بیا خودت دلت را بردار و برو
آن وقت من می روم و دیگر هم بر نمی گردم
من این بازی را ادامه می دهم...

---

پی نوشت دیدار مجدد:دوباره دیدمش...همان جای قبلی...همان ساعت... همان پیاده روی... همان چشمان مغرور... در نی نی نگاهش گله بود و شکایت... بغض داشتم... زبان گشودم و با صدای زنگ دار گفتم:« من نتوانستم مراقب "خودم" باشم؛"خودم" را گم کرده ام»... اخم شیرینی کرد و گفت:«باز اشک ریخت این... اشک پای مشک با نشان تمساح»... تند اشکهایم را پاک کردم... لبخند زدم... اما اوهنوز اخم مهمان گرۀ ابروهایش بود... خواستم دوباره سخن بگویم که دستانش را به علامت سکوت بالا آورد و گفت:« توجیه لازم نیست تو بدقولی کردی...» و باز رفتــــــــــ...

پی نوشت²:این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمرم را حرام دیدارش کردم مرحوم حسین پناهی

پی نوشت مبصر: لازمه باز حاضر غایب کنم؟ چ خبره بابا؟!!! رکورد گذاشتن... دونه دونه برین لاقل من طاقت ندارم واللا... با شما هستم نگین خانوم، ریحونی جونم، و خانم ساکت اما شرور