گمشده من

آرامش تو دریا را به ساحل می کشاند

آسمان را به ماه، به خورشید می رساند

آرامش تو

ای جاری در لحظه هایم

گمشدۀ تاریخی من است

آرام باش

چون تمام اقیانوس ها تنها با یاد تو آرام می شوند

مهربانم

گیاهان را بنگر

به خاطر نگاه تو از خاک تا افلاک می روند

پرندگان را نگاه کن

از لب های تو بوسه می چینند

کلمات تو که دل آسمانی ات را تفسیر میکنند

مسیر کوچ پرندگان را نشانم می دهند

آرامش تو

گمشده تاریخی من است

---

پی نوشت مخاطب خاص:تمام دیروز در پیاده روی کنار من بودی... من لبخند زدم تو نگاهم کردی... من بغض کردم تو نگاهم کردی... من اشک ریختم تو نگاهم کردی... من برایت حرف زدم تو نگاهم کردی... من نامت را در کف دستان خیالی ات هجی کردم تو نگاهم کردی... من دلم همه فریاد شد تو نگاهم کردی... آخرین قدمهایمان بود... دستم هنوز در میان دستت می لرزید... از کنارم گذشتی آهسته و من تهی شدم... روبروی ام ایستادی به لبخندی نمکین... دستم را رها کردی و دست به سینه نگاهم کردی... لب گشودی... من سراپا گوش شدم...

- مواظب "خودت" باش

و با همان لبخند از کنارم گذشتی...

آه از نهادم برخاست

چ زیباست حتی در خیال هم با تو بودن...

پی درد نوشت: تمام همان دیروزِ من به سردرد و تشنج عصبی دستها گذشت... از غروبش حرف نمیزنم که تا دقایق طولانی چشم هایم را بر هم می فشردم... اما وقتی مادر گفت چشمانم قرمز شده جلوی آینه رفتم تا خودم نیز ببینم... ناخودآگاه دست بردم لای موهای شقیقه ام... که وحشت سرار وجودم را گرفت... موهای شقیقه ام یک در میان سفید شده اند و من تازه فهمیدم... نای از پاهایم ربوده شد و بر جا نشستم... مگر من چند سال دارم؟؟؟

++ اینجا دلی آتش گرفته آتشنشان دل خبر کنید!!!

*یادتونه تو این پست توو پی نوشتش خواستم ازتون که برای دوست وبلاگیمون دعا کنین؟...یادتون اومد؟...حالا برین معجزه خدا رو نگاه کنین.خدایا شکرت