تولدی از جنس اردیبهشت!

چگونه آغاز کنم نگاه سرشار از مهربانی ات را؟! وقتی ... چشمانت زیباتر از خورشید ، دلت پاک تر از آسمان و صدایت آرام تر از نسیم بهار است

میلاد تو شیرین ترین بهانه ایست که می توان با آن به رنجهای زندگی هم دل بست و هم در میان این روزهای شتاب زده عاشقانه تر زیست
میلاد تو ، معراج دستهای من است وقتی که عاشقانه تولدت را شکر می گویم

و اکنون...

در ستاره بارانِ میلادت میان احساس من تا حضور تو حُبابی است از جنس هیچ از دستان من تا لمس نگاه تو آسمانی است به بلندای عشق جشن میلادت را به پرواز می روم دراین خانگی ترین آسمانِ بی انتها آسمانی که نه برای من نه برای تو که تنها برای “ما” آبیست

مادمازل شرورم... ساکت ترین دوستم... بی انتهاترین خواهرم...

به یمن آمدنت هزاران ستاره در آسمان دلم خندید

تنها برای تو که اولین و آخرین حکایت بی انتهای دوستی هستی

مینویسم که به یادت هستم

و هزاران شاخه گل مریم را در روز تولدت تقدیمت میکنم

تولدت مبارک