خنده های لای بقچۀ دلم!

چکه چکه خنده هایم را گذاشتم لای دستمال حریر سفید و بعد گذاشتمش توی جیب پالتوی پاییزی قلبم

نباید بگذارم گم شود، تمام دارایی من همین لبخندهایند و خاطره هایشان...

و همین حس های نابی که گاهی دلم را احاطه میکنندو نمیگذارند لحظه ای تبسم از لبهایم دور شوند

جایتان خالی، آخر پُرم از حسهای قشنگ جوانه زدن و تازه شدن

مث حس کسی که تازه از زیارت برگشته باشد... مث حس نوزادی که تازه پا به دنیا گذاشته باشد

آرام و شاد و سبکبال...

آنقدر که دلم پرواز میخواهد...

و پروانه شدن...

و رسیدن به ابرهایی که تو را با خدا پیوند میزنند

---

پی نوشت دل: وقتی "تو" در من هر لحظه مرور میشوی چگونه بی خیالت شوم "ای بهترین خیال من"

+شاعر چشمان تو شدن عجب عالمی دارد!!!