بهارِ عاشق!

بهار عاشق بود و زمین معشوق .عشق بی تابی می آورد و بهار بی تاب بود.زمین اما آرام و سنگین و صبور.

زمین هر روز رازی از عشق به بهار می داد و می گفت: این راز را با هیچ کس درمیان نگذار.نه با نسیم و نه با پرنده و نه با درخت.راز ها را که برملا کنی ، بر باد می رود و راز بر باد رفته ، رسوایی است.

هر دانه رازی بود و هر جوانه رازی.هر قطره باران و هر دانه برف، رازی.

و رازها بی قرار برملاشدن بودند و بهار بی قرار برملا کردن.

زمین اما می گفت: هیچ مگو، که خموشی رمز عاشقی است و عاشقی سینه ای فراخ می خواهد.به فراخی عشق.زمین می گفت: دم برنیاور تا این سنگ سیاه الماس شود و این خاک تلخ، شکوفه گیلاس.

زمین می گفت: ...

***

1.بر من ببخشایید سکوتم را... این روزها من دل داده ام به حرفهایِ دل نظرآهاریِ عزیز... انگار دارد حرفهای دل بهارانۀ مرا می نویسد...

2.این مدت به نتایج خوبی رسیدم... فهمیدم کیا دوست واقعی ان کیا دوستِ... من تشنۀ تبریکشون نبودم و نیستم... اما انتظار داشتم لاقل یه آیکون لبخند خشک و خالی هم شده بذارن... اینهمه مریم،مریم گفتانشون فقط از روی ریا و دورویی بوده؟؟؟