وسط صخره ها دلش ترکید

از نگاه ِ پر از حرارت ِ تو. . . آسمان بی ستاره روشن شد

چشم هایت زیان به بار آورد ، دوزخی ازشراره روشن شد

چهارچوب تنم به درد آمد ...قلب من پاره پاره روشن شد

پاسبانی ِ چشم ِ خیره سرت ، عاقبت کار داد بر دستم

آتش خفته زیر خاکستر ، ساده با یک اشاره روشن شد

ناگهانی شهاب چشمانت ، مثل یک بمب در دلم ترکید

انقراض مرا رقم می زد ، شمع قبر هزاره روشن شد

پس از آن انفجار. . . تاریکی ، دوره ای مثل عصر یخبندان

التماس ، نرو ،بمان ، برگرد. . . در دل ِ سنگ واره روشن شد

بازگشتی نداشت دیوانه ، آنکه یکباره دل به دریا زد

وسط صخره ها دلش ترکید ، ساحل بی کناره روشن شد

---

پی مریمی نوشت: هرگـــ ـز برای عـــاشق شدن دنبال بـــ ـاران و بـــ ـابونه نبـــاش،
گـــ ـاهی در انتـــ ـهای خارهای یک کاکتـــ ـوس به غنچـــ ـه ای می رسی
کـــ ـه زندگیت را روشن می کنـــ ـد….

پی دلتنگی نوشت:دلـ ـتنگـی ؛ پیچیــده نیســت... یک دل.. یک آسمان.. یــک بغــض و آرزوهــای تـَـرک خـورده ! به همین ســادگـی ...!