جاده ای از ابر...(هلینای عمه)

مث یه قایق چوبی

مث یه موج کوچیک

همسفر شده دلم با دل دریایی تو

میخوام از باغ دلم تا شهر تو

جاده موج رو چراغونی کنم

میخوام از کوچه تنهایی برم

سفر از خواب پریشونی کنم

بیا از دریای ناب زندگی

ماهی شعرای تازه بگیریم

بیا از چشم بلور ماهیا

هر چی رازه سر به مهره ببینیم

بیا قایقی بسازیم از ابر

شعر هجرت رو دوباره بخونیم

نگاه کن دریا همین نزدیکی هاست

اگه چشم به راه موجا بمونیم

بیا از دفتر خاک خورده شب

بریم و ستاره ها رو بچینیم

بیا تا آیینه رو صدا کنیم

عکس خورشید رو توو چشماش ببینیم

صورتی مثل گل محمدی

آبی باش مث صدای آسمون

جاده ای بساز با ابرای سفید

جاده ای که میرسه به کهکشون

---

+ عکس تصویری زیبا از چهرۀ عزیز دل عمه مریمه دیگه پیش اکثرتون دیده شناخته اس؛ کلی هم دلم براش تنگ شده و دلم غنج میره برای یه دیقه بغل کردنش، الهی عمه فدای اون چشمای دریاییت که از بابات به ارث بردی بشه

++ هستم به یادتان به امید خدا و به شرط حیاتـ.....حلالم کنید شاید دیگر نبودم

پی نوشت دل :یادم می آید از چند سال پیش کہ می نوشتم،دم دم هاے رجب کہ میشد،
می افتادم بہ جان کدهاے HTML... راستش را بخواهید نمی دانم امسال اما چہ شده؟... یک حس خاص ِ توصیف ناشدنی گریبان گیر این روزهایم شده... دلم می خواهد یک نفس ِ حقی بنشیند روبہ رویم و بزند زیر خواندن!یک صداے خیلی گرم کہ هُرم نفس هایش این روح ِ وامانده را بہ جا بیاورد... یک بغض لعنتی مثل خوره افتاده تہ گلویم از آن بغض ها کہ هرلحظہ ممکن است روے سر روزگارت آوار شود!می دانم بہ این زودے ها نمی شکند!از آنهائیست کہ نفست را بند می آورد از تنگی... دعایم می کنید؟