دمت گرم آرامش پنهان

میدانی چیست رفیق؟!

بعضی ها شبیه یک انجیر رسیده می مانند که یکهو از آسمان می افتند توی دامان رنگ و وارنگ زندگی ات

آنقدر بی هوا که نمیدانی چه شد... چگونه شد... اصلا خودت را میزنی به بی خیالی و از بودنش لذت میبری

بعضیها شبیه عطر بهارنارنجی هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت، نفس که میکشی به عمق جانت و عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه عمرت در ریه هایت ذخیره میکنی

بعضی ها شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند توی تنگ بلورین روزگارت و تو جانت را با جان و دل تازه میکنی در هوایشان

بعضی ها...

اصلا چرا از این و آن مثال بزنیم، بعضی ها آرامش مطلقند

لبخندشان...

تلالو برق چشمانشان...

حرفهای دل مهربانشان...

از خدا حرف زدنشان...

اصل کار طپش قلب پرمهرشان

آرامش مطلق است؛ همان آرامش پنهان کنج دلشان که گاهی حتی سکوتشان دنیایی حرف دارد، و تو دل میدهی به مهربانی نهفته در واژه هایشان

انگار یک دنیا آرامش تزریق کرده باشند به رگ و ریشه قلبت

و آنقدر عزیزند که انگار خدا کل بهشت را یکجا حواله کرده باشد به نامشان

بعضی ها... بودنشان... همین ساده بودنشان... همین دوست مجازی بودنشان یک عالمه لبخند می نشاند گوشه لبمان

اصلا خداجان به خودت میگویم دستت درد نکند که در خلقت همین بعضی ها سنگ تمام گذاشته ای سایه شان کم نشود از روزگارمان

---

پی نوشت:واژه ها قهرن، من که با واژه ها قهر نیستم هرکار کردم همه دلتنگی و بغض رو بذارم کنار شاید بتونم بهتر ازین بنویسم نشد دختر گل؛ خودت میدونی بیقراریای این روزهامو، پس منو ببخش اونطور که باید نشد

ساده مث همیشه میگم تولدت مبارک فریناز عزیزم