همیشه باید کسی باشد!

 همیشه باید یک کسی باشد که حتی اگر به جای کلمات فقط سه نقطه گذاشتی 

در یک صفحه سفید ،

بدانی که می داند یعنی چه ! . . .

همیشه باید کسی باشد ! 

تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد !

باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید ! بفهمد !

که اگر سکوت کردی بفهمد ! 

باید کسی باشد !

که اگر بهانه گیر شدی ! بفهمد !

باید کسی باشد که اگر حرف های بی معنی زدی بفهمد !

باید کسی باشد بفهمد که درد داری ! 

که زندگی درد دارد ! 

بفهمد که دلگیری ! 

بفهمد که دلت برای چیزهای

کوچک تنگ شده !!!

---

پی نوشت دعا: یادم نمیرود آخرین خاطره کوه رفتنمان را... آنجا که نفست گرفت... و من هراسان کنارت نشستم و تو بی رمق خندیدی... یادم نمیرود مهربان! آن لحظه را که نفسهایت را میتوانستیم بشماریم اما تو برای دلخوشیمان لبخند زدی... و لعنت بر فردای آنروز که قلب مهربانت کُندتر از همیشه ضرب گرفت و بعد...

قرارِدل بیقرارم نبود از نوشتن پریشانیِ حالِ عموی عزیزم... اما همانگونه که خوانده اید در کامنتها... ته تغاریهِ دلبسته اش خواست که بگویم دعا کنین ما را ... که شفا بگیرد قلب مهربانش...