باران و خدایی که همین نزدیکیست...

باران که میبارد بر شانه های بهار آسمان از پرنده تهی میشود و دل من از ترسـ...

باران که میبارد دل میدهی به دستان پر سخاوت آسمان لاجوردی اش... و دلت میخواهد آنقدر سبک بودی و بالهایت آنقدر بزرگ و قوی بود که پرواز کنی تا اوج ابرها... تا کنار بال رنگین کمان... تا خودِ خدا... دلت پر میکشد برای یک لحظه با خدا بودن... 

حس میکنی همان نَقل دوران کودکی ات که گفته اند خدا آن بالای بالاست پشت ابرها...

و تو همیشه در ذهن کودکانه ات خدا را خیلی دور ترسیم میکردی آنگونه که دستانت هیچ وقت به مهربانی بی انتهایش نمی رسد... اما حالا که ذره ای بزرگ شده ای چشم میدوزی به واژه کلام آهنگینش و زمزمه می کنی:«نَحنُ اَقرَبُ من حَبلِ الوَرید»

و ناخودآگاه دست می کشی بروی رگ گردنت و حس میکنی زمزمه آرام نبضت را که خدا را ذکر میکند و حالا به این نکته رسیده ای که: تو از خدا دوری نه خدا از تو 

و میدانم از من تا خدایم لحظه ای سکوت، دمی اندیشیدن، یا شاید فقط دو رکعت نماز عشق فاصله است... 

چقدر کوته فکر بوده ام که می اندیشیدم آشفتگی این روزهایم برای اینست که خدایم مرا فراموش کرده است؛ مگر نه اینکه خدا علیم است و آگاه از آنچه در دل بندگانش میگذرد...

اصلا چشم دوخته ام به همین بارانش... که بر سرو روی زمین می بارد و عبد و عاصی نمی شناسد 

و در می یابم من... منِ ناشکر... منِ بی انصاف... که پروردگارم چقدر رحمان است و رحیم

و این چشمهای به نم نشسته ام را میگردانم روی تمام نعمتهای بی دریغش... 

پدری که مهربانی اش بی مرز است... مادری که خورشید در چشمهای او طلوع می کند و برادرانی سخاوتمندتر از آسمان... 

و دوستانی هر چند به مجاز اما حضورشان در زندگی ام کم تاثیرتر از آدمیان دنیای واقعی نبوده است... و هزاران هزار نعمتهای بی شماری که ناتوان است ذهن کوچک من برای شمردن آنها که میدانم شاید حتی به دیدگان نادید من نمی آیند اما وجودشان در زندگی آنقدر مهم است که اگر نباشند زندگی پایان می پذیرد... مثل همین هوایی که در دم و بازدممان در رفت و آمد است

اکنون وضو بر میگیرم با همین اشکهای بی وقفه ام که در کاسه دلم جمع شده اند و دستانم را به گوش هایم نزدیک می کنم:

نیتــــــ... دو رکعت نماز شُکر... الله اکبر

---

پی نوشت باران:مدتیست آسمان شهر من شب کاری می کند!!! خورشید که غروب می کند و ستاره ها هویدا می شوند آسمان دلش میگیرد و بغض می کند و بارانـــــــــ...

پی نوشت دل:هوا جون میده برای یه پیاده روی طولانی و ... بگذریم