هلینا

میزبان که میشوی دل میدهی به چشمان دریایی اش

دل میگذاری لای دستهای کوچکش

صدایت که میزند "مریم"

خوش آواتر از آن صدایی به گوشت نمی رسد

کاش فاصله ها بی معناترین واژه های فرهنگ لغت بود

هلینا:مریم...

من:جان دلم

هلینا:ماهی بیار بی بی نم... گذا(غذا) بیدم بوخوله

من:عمو حسین دعوامون میکنه هلی

هلینا:چلااااااااااااا؟؟؟

من:چون میگه به ماهیام دس نزنین زودی میمیرن

هلینا:عمو حوسین با من دعوا نمی کنه

من:چرا فدات بشم؟؟؟

هلینا:آخه دوسم داله...دوستیم... من دوسش دالم

من:(آیکون غش و ضعف و بوسه و بقل و قربون صدقه رفتن)

آمدنت بهار را نوید میدهم کوچولوی عزیزم

وشیرین زبانی ات مرا می برد به اوج کودکی ها

سخاوتت وقتی میخواهی غذا بخوری و باید ماهی های هفت سین را

اول سیر کنی و بعد خودت...

خنده هایت... دلم تنگ شده برای تبسم چشمانت

هلینای عمه...

هیچوقت... هیچوقت نازنینکم چشمانت را نبند

نگاهت را دریغ نکن

تو که میدانی آیه آیه زندگی ام

از گوشه چشمان تو تلاوت میشود

نوروز امسال مثل همۀ سالهای دیگر برادرم به زادگاه خودش برگشت و مهمان خانه ما بود

اما دختر کوچکش که روز به روز بزرگتر و شیرین زبانتر میشود

در دل تک تک ما جای مخصوص خودش را باز کرده است

زندگیِ من.... نفسهایم... امید... همه کسم حالا هلیناست

آنقدر دوستش دارم که اگر بگوید جان دریغ نخواهم کرد

مهمان کوچک خانۀ ما دیروز به خانه خودشان بازگشت

البته در میان کیف کوچکش دل مرا نیز جای داد

---

پی نوشت در و دروازه!!!:کاش میدانستم چطور به صبح برسانم تمام شبهایی که با رفتنت یلدا شدند