امن ترین آغوش دنیا!

 

طبق معمول وقتی وارد خونه میشم و در حال درآوردن کفشام با صدای بلند میگم:سلـــــــام ، من اومدم؛ 

امروز از اون روزای خسته کننده بود برام ؛چادرمو کیفمو پرت می کنم رو رخت آویزو میرم تو سالن و میخوام مستقیم برم تو اتاقم یه دوش و بعدش خواب تا وقتی خستگیم در بره همینکه میخوام برم طرف اتاقم که یهو احساس می کنم یکی ته سالن نشسته از پشتی مبلا درست نمی تونم ببینمش میرم جلو وای خدای من ... با دیدنم از جاش بلند میشه و حالا فاصله مون فقط یه قدمه، داره نگام می کنه!مهربون و محکم! چقدر به بودنش محتاجم!چقدر دوست دارم این یه قدم از بین بره یه قدم ... تا چشیدن محبت ... تا محبت دیدن و محبت کردن ... تا ازبین رفتن فاصله نسلها ... تا شنیدن بهترین آهنگ زندگی ... چقدر محتاج نگاهشم! چقدر محتاج بودنشم! چقدر محتاج از بین رفتن فاصله هام فقط یه قدم! یه قدم تا رسیدن به یه دنیا مهربونی و عشق! 

چند وقته ازش دور بودم؟  

دستاشو که از هم باز کرد خودبخود اون یه قدم از بین رفت احتیاج به یه قدمم نبود اون یه قدم رو ناتوان و خسته اما محتاج برداشتم و خزیدم تو آغوش پر از محبتش و دستاشو دورم حلقه کرد و من پشت پرده های اشک بازوهای سترگ مردونه شو دیدم تکیه گاه مطمئن زندگیم!  

حالا صدای قلبشو می شنیدم آرامش دهنده و تسکین بخش 

صدای پرصلابت و محکم اما مهربونش به گوشم رسید: مریم... مریمم... گل خوشبوی زندگیم... یکی یه دونه ام ... مریم مقدسم

بغض صدامو لرزون کرده بود اما با تمام عشق اسمشو صدا زدم:پدر... بابای مهربونم... عزیزدلم... امیدم ... نفسم... زندگیم دلم براتون تنگ شده بود   

-سرشو خم کرد موهامو بوسید و گفت: منم همینطور   

آروم ازش فاصله میگیرم و میگم :بابایی قول بدین دیگه از این سفرای دور و طولانی نرین باشه؟    

-قول میدم که دیگه بدون شما سفر نرم خوبه؟  

بعد به چشمام خیره میشه و میگه : مریم مگه تو قول نداده بودی خودتو خسته نکنی؟ پس این خستگی تو چشمات چیه هان؟    

- فقط این یکی دو روزه س بابا روزای آخر سال برای همه پر از کارای عقب مونده س دیگه، خودتون چی کی برگشتین که چهره تون اینقدر خسته س؟          

- یکی دو ساعتی میشه موندم تو بیای ببینمت بعد برم بخوابم            

- مرسی پدر! پس منم برم بخوابم  

بعد همونجور که داشتم ازش آروم آروم دور میشدم گفتم: بابایی یه سئوال (با دیدنش تمام غصه هام از دلم پر کشید و شیطنتم گل کرده بود)  

- شما ده تا بپرس مریمی!     

خنده ام گرفته بود اما به خودم مسلط بودم گفتم:دلتون برای مامان شیرین هم تنگ شده بود؟    

خندید و گفت:- آخه دخترجون کدوم فرهاده که دلش برای شیرینش تنگ نشده باشه؟ بله تنگ شده بود  بعد دوباره پرسیدم بابایی بیشتر از من؟   

خندید و گفت:بله بیشتر از شما و تمام دنیا!!!    

دوباره گفتم:خب حتما وقتی مامان شیرینمو دیدین بوسیدینش نه؟(خنده ام گرفته بود اما به خودم مسلط شدم)   

به حالت دو گارد گرفت و گفت:ای پدر سوخته این فضولیا به تو نیومده وروجک برو تو اتاقت استراحت کن!  

من دویدم طرف اتاقم که با مامان فیس تو فیس شدم و اگه یه ثانیه دیرتر ترمز کرده بودم شاخ به شاخ میشدیم مامان با دیدنم گفت:هی مواظب باش چه خبرته؟نیومده باز چه اتیشی سوزوندی که داری در میری؟  

گونه شو بوسیدمو گفتم:از فرهادتون بپرسین شیرین خانم،  

بابا که به کنار ما رسیده بود گفت:گوش بهش نده خانوم این الان شیطون رفته تو جلدش بذار بره تو اتاقش      

نزدیک در اتاقم برگشتم و گفتم:باباجونم مامان سئوال داشت ازتون جوابشو بدین خو! 

که اینبار جدی جدی دوید طرفمو گفت مریم مگه نگیرمت ای شیطونک د برو دیگه،  

تند دویدم تو اتاقم و بعد از پشت در نیمه باز شنیدم که مامان گفت: میگم مریم تو همون تریپ غمو دلتنگی برداری بهتره آروم میای آروم میری کاری به کار کسی ام نداری وقتی که سرحال باشی از دستت امون نداریم دختر شیطنتت گل کنه دیگه واویلا ... دیگه صداشو نشنیدم

از فرط خستگی افتادم رو تخت و همونجور که داشتم سقف رو نگاه می کردم با خدا شروع کردم به دردل:خدا جون شکرت برای بهترین بابا و مامان دنیا برای بهترین داداشای دنیا برای بهترین مریم دلم خداجون ببخش که این مدت هی سرت غر زدمو هی ناشکری کردمو هی گریه زاری کردم خدا جونم تو خیلی مهربونی و این از درک من حقیر خارجه خدا من فقط تو رو دارم فقط ار تو کمک میخوام فقط تو رو می پرستم خدا جون هیچوقت تنهام نذار خداجونم...

بقیه حرفامو نمیدونم چی شد آخه خوابم برد